میدونم این که حتی به خودم زحمت نوشتن دوباره ی بعضی متنارو نمیدم - بعضی! - خیلی بده اما باور کنید واسه کمبود وقتمه.
یه شعر بخونید از وبلاگ "دکتر مهدی موسوی" که پاییزیه و زیبا.
جمله ی خودشون قبل از این شعر:
"شعری از دهه ی هفتاد... از مجموعه ی «فرشته ها خودکشی کردند»...
به بهانه ی رسیدن پاییز:"
پاییز آمده ست که خود را ببارمت!
پاییز: نام ِ دیگر ِ «من دوست دارمت»
بر باد می دهم همه ی بود ِ خویش را
یعنی تو را به دست خودت می سپارمت!
باران بشو، ببار به کاغذ، سخن بگو...
وقتی که در میان خودم می فشارمت
پایان تو رسیده گل ِ کاغذی ِ من
حتی اگر که خاک شوم تا بکارمت
اصرار می کنی که مرا زودتر بگو
گاهی چنان سریع که جا می گذارمت!
پاییز من، عزیز ِ غم انگیز ِ برگریز!
یک روز می رسم... و تو را می بهارمت!!!
سید مهدی موسوی
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.